آنچه در این مقاله می خوانید:
روماتیسم مفصلی یا آرتریت روماتوئید یک بیماری التهابی مزمن است که مفاصل را تحت تأثیر قرار می دهد. این بیماری عمدتاً خانم های میانسال را درگیر می کند و موجب می شود مفصل درگیر شده دردناک و حساس شود و قرمز و متورم به نظر برسد و همچنین در اکثر مواقع ممکن است حرکت مفصل دشوار باشد. یک رژیم غذایی متعادل و مغذی متشکل از همه گروه های غذایی از مفاصل محافظت می کند و انرژی را در طول روز حفظ می کند.
مطالعات نشان می دهد که برخی ویتامین ها و مواد مغذی ممکن است به درد آرتریت روماتوئید و تسکین مفاصل سفت و ماهیچه های خسته بهتر کمک کند. در ادامه بهترین ویتامین ها برای روماتیسم مفصلی را معرفی می کنیم. با ما همراه باشید.
دارو و مکمل ها نقش مهمی در مدیریت علائم روماتیسم دارد. با این حال، قبل از مصرف هر مکملی با یک پزشک صحبت کنید تا در مورد عوارض جانبی و چگونگی تأثیر آن بر سایر داروهایی که مصرف می کنید به شما توضیح دهد.
ویتامین های مفید برای روماتیسم مفصلی
تاثیر چندین ویتامین از جمله ویتامین های آنتی اکسیدانی A، C و E و ویتامین‌های D و K مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته است.
ویتامین D
مطالعات حاکی از آن است افزایش مصرف ویتامین D به علائم آرتریت روماتوئید کمک می کند. ویتامین D به بدن کمک می کند تا کلسیم را جذب کند که برای ساختن استخوان های قوی ضروری است. کم بودن سطح این ماده مغذی حیاتی می تواند منجر به کاهش تراکم و مقاومت استخوان ها شود که در کودکان به راشیتیسم و در بزرگسالان به استئومالاسی معروف است.
اصلی ترین راه تامین ویتامین دی قرار گرفتن در معرض نور خورشید است اما مصرف ماهی، میگو و زرده تخم مرغ به دریافت این ویتامین کمک می کند. در صورتیکه از دریافت ویتامین دی کافی محروم هستید حتما زیر نظر پزشک خرید قرص ویتامین دی و مصرف آن را شروع کنید.
ویتامین ب ۱۲
افرادی که بیماری های خودایمنی مانند آرتریت روماتوئید دارند، سطوح کافی ویتامین B12 در مدیریت درد و پیشگیری از تشدید بیماری کمک کننده است. منابع غذایی سرشار از ویتامین B12 شامل مرغ، گوشت، ماهی و محصولات لبنی است.
ویتامین C
ویتامین C برای استحکام استخوان‌ها مهم است و در ساختار غضروف نقش دارد. انواع توت ها، مرکبات و فلفل دلمه ای غنی از ویتامین سی هستند اما در صورت کمبود این ماده مغذی، خرید قرص ویتامین C و مصرف یک دوره آن نیز ممکن است مفید باشد.
زینک
زینک نقش مهمی در ایمنی سلولی و رشد غضروف های سالم دارد و همچنین یک عامل آنتی اکسیدانی و ضد التهابی است و در کاهش علائم روماتیسم مفصلی مفید است. منابع غذایی حاوی زینک شامل مرغ، گوشت قرمز و غذاهای دریایی است.
گلوکزامین و کندروئتین
بسیاری از مکمل های مفاصل با هدف درمان آرتریت حاوی گلوکزامین و کندرویتین سولفات هستند. این مواد به طور طبیعی در غضروف انسان یافت می شوند. مطالعات بالینی نشان می دهد این دو ترکیب جادویی در بازسازی غضروف های آسیب دیده در مفاصل آرتروز نقش داشته و موجب کاهش علائم آرتروز به ویژه تسکین درد می شوند.
از سوی دیگر یک کارآزمایی بین‌المللی در سال ۲۰۱۶ نشان می دهد گلوکزامین به اندازه سلکوکسیب در کاهش درد، سفتی و تورم در آرتروز زانو موثر است.
افرادی که به صدف‌ها حساسیت دارند باید از مصرف گلوکزامین خودداری کنند زیرا این ماده از میگو، خرچنگ و سایر سخت پوستان به دست می آید. همچنین نشان داده شده گلوکزامین کندروئیتین موجب افزایش قند خون در مبتلایان به دیابت است و این افراد بهتر است از مکمل های حاوی آووکادو، سویا، زردچوبه و سنجد و… استفاده کنند.
کورکومین
کورکومین ترکیب فعال در ادویه زردچوبه است که در بدن به عنوان یک عامل ضد التهابی قوی عمل می کند و آنزیم تحریک کننده التهاب را مانند داروی سلکوکسیب مسدود می کند.
در مطالعه ای بر روی ۳۶۷ فرد مبتلا به آرتروز زانو، مصرف روزانه ۱۵۰۰ میلی گرم عصاره کورکومین به اندازه ۱۲۰۰ میلی گرم ایبوپروفن در روز موثر بود بدون آنکه عوارض گوارشی به همراه داشته باشد. این ماده همچنین تورم و حساسیت آرتروز مفصلی را تسکین می دهد.
یکی از نکات منفی کورکومین این است که جذب آن برای بدن دشوار است. یکی از راه های افزایش جذب این است که آن را همراه با منابع حاوی چربی مصرف کنید یا فراتر از آن مکمل هایی را مصرف کنید که پایه روغنی دارند. فلفل سیاه نیز جذب کورکومین را افزایش می دهد. به همین خاطر است که برخی از مکمل ها عصاره فلفل سیاه یا همان پیپرین را به ترکیبات خود اضافه می کنند.
سخن پایانی
تغذیه در روماتیسم مفصلی اهمیت ویژه ای دارد و گاهی اوقات کمبود برخی ویتامین ها و مواد معدنی به واسطه این بیماری تشدید می شود. بهتر است با پزشک خود یا متخصص تغذیه در این باره صحبت کنید. ممکن است برنامه غذایی شما نیاز به اصلاح داشته باشد.