آنچه در این مقاله می خوانید:
کهیر تورم سطحی پوست (اپیدرم و غشاهای مخاطی) است که منجر به راش قرمز، برجسته و خارش دار می شود. کهیر جز آن دسته از بیماری هاست که چیزی حدود ۲۰ درصد از افراد در دنیا یکبار در زندگی خود تجربه می کنند. در بیشتر موارد کهیر به دلیل حساسیت نیست. برای درمان کهیر ابتدا بهتر است با انواع کهیر و علائم آن آشنا شویم سپس راه درمان کهیر را با هم مرور کنیم. در اغلب موارد کهیر با خودداری از مصرف برخی غذاها و انجام چند کار کوچک خود به خود از بین می رود. همچنین محصولات مراقبت از پوست خوراکی و موضعی به بهبود سریع تر کمک می کند.
فهرست مطالب
کهیر چیست؟
کهیر (اصطلاح رایج کهیر)، بثورات خارش دار صورتی یا قرمز است که ممکن است به صورت لکه ها یا توده های قرمز برجسته روی پوست ظاهر شوند. ممکن است ناحیه ای از پوست به اندازه یک سر سوزن یا یک بشقاب را درگیر کند. وقتی کهیرها برای اولین بار ظاهر می شوند، ممکن است با نیش پشه اشتباه گرفته شوند.
تورم‌ها معمولاً در عرض چند دقیقه تا چند ساعت در یک نقطه ناپدید می‌شوند، اما ممکن است روزها یا هفته‌ها گاهی اوقات بیشتر بیایند و از بین بروند. در بیشتر موارد کهیر به دلیل آلرژی نیست و می توان آن را به طور موثر با آنتی هیستامین های غیر خواب آور درمان کرد. هنگامی که به طور مداوم برای بیش از شش هفته رخ می دهد، به عنوان کهیر مزمن (مداوم) تعریف می شود که ممکن است به داروی اضافی نیاز داشته باشد.
علل کهیر
علت کهیر در بسیاری از موارد مشخص نیست، اما ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- عفونت ناشی از ویروس شایع ترین علت کهیر در کودکان است، به خصوص اگر بیش از ۲۴ ساعت طول بکشد.
- حساسیت تماسی به گیاهان یا حیوانات ممکن است باعث کهیر موضعی شود.
- واکنش های آلرژیک به غذا، دارو یا نیش حشرات می تواند به صورت کهیر ظاهر شود. آنها معمولاً در عرض یک تا دو ساعت پس از قرار گرفتن در معرض رخ می دهند و در بیشتر موارد ظرف شش تا هشت ساعت ناپدید می شوند.
اگر اپیزودها نادر، کوتاه مدت و تحت شرایط خاص رخ می دهند، باید به علت آلرژیک کهیر شک کرد، به عنوان مثال:
- فقط هنگام ورزش.
- همیشه در عرض دو ساعت بعد از صرف غذا.
- هنگامی که علائم مربوط به سایر اعضای بدن تقریباً در همان زمان رخ می دهد، مانند درد معده، استفراغ، مشکل در تنفس یا سرگیجه.
اگر کهیر همراه با تورم زبان یا گلو، مشکل در تنفس یا فشار خون پایین رخ دهد، باید به آنافیلاکسی شک کرد. در این شرایط تجویز فوری آدرنالین و ارزیابی پزشکی لازم است.
کهیرهای مداوم که چند روز طول می کشد تقریباً هرگز منشأ آلرژیک ندارند، به استثنای برخی موارد حساسیت به داروها. استرس به ندرت علت کهیر است اما ممکن است علائم را بدتر کند.
در برخی افراد کهیر ناشی از محرک های فیزیکی است، از جمله سرما (مانند هوای سرد، آب یا یخ)، گرما، نور خورشید (خورشیدی)، لرزش، مالش یا خراش پوست (درماتوگرافی). عوامل شدیدتر در افراد دیگر، ورزش (تعریق)، استرس، الکل، غذای تند یا قهوه ممکن است علائم ایجاد کند.
کهیر مزمن زمانی تعریف می شود که کهیر در اکثر مواقع به مدت بیش از شش هفته به طول انجامد.
علائم کهیر مزمن معمولا برطرف می شود، اگرچه ممکن است ماه ها یا چندین سال طول بکشد. اکثر افراد مبتلا به کهیر مزمن با دوزهای مناسب آنتی هیستامین های غیر خواب آور درمان می شوند. افرادی که علائم شدیدی دارند که با کیفیت زندگی تداخل دارند، ممکن است برای ارزیابی و در نظر گرفتن داروهای اضافی به یک متخصص ایمونولوژی/آلرژی بالینی یا متخصص پوست ارجاع داده شوند.
انواع کهیر
کهیر را می توان با توجه به مدت آن به صورت زیر طبقه بندی کرد:
حاد: علائم کمتر از ۶ هفته طول می کشد و اغلب طی چند ساعت تا چند روز از بین می رود.
مزمن: علائم به مدت ۶ هفته یا بیشتر به صورت تقریباً روزانه باقی می مانند.
کهیر مزمن به صورت زیر طبقه بندی می شود:
کهیر خودبخودی: که قبلاً کهیر مزمن ایدیوپاتیک نامیده می شد این بیماری هیچ علت خارجی قابل شناسایی ندارد اما ممکن است در اثر گرما، استرس، برخی داروها و عفونت ها تشدید شود.
کهیر القایی: کهیر مزمن ممکن است زمانی رخ دهد که سیستم ایمنی بدن به بافت های خود حمله کند. این به عنوان یک واکنش خود ایمنی شناخته می شود. تصور می شود که حدود یک سوم تا نیمی از موارد مزمن کهیر مربوط به خودایمنی باشد. برای پیشگیری از ابتلا به بیماری های خود ایمنی مکمل هایی را برای کمک به افزایش سطح اسیدهای چرب امگا ۳، ویتامین D، ویتامین C، زینک، منیزیم، پروبیوتیک ها، کورکومین و آنتی اکسیدان ها مصرف کنید که همگی در آرام کردن سیستم ایمنی بیش فعال موثر هستند.
کهیر واگیر دارد؟
کهیر جوش هایی روی پوست است که در اثر بثورات خارش دار ایجاد می شود. کهیر می تواند در هر قسمت از بدن ظاهر شود و اغلب در اثر یک واکنش آلرژیک ایجاد می شود. کهیر مسری نیست، به این معنی که با لمس کهیر روی فرد دیگری، آن را روی پوست خود منتقل نمی کنید.
آیا کهیر در هر جای دیگری ممکن است رخ دهد؟
کهیر همچنین می تواند باعث تورم های عمیق تر در پوست و مخاط شود که به آن آنژیوادم می گویند. این تورم‌ها اغلب بزرگ‌تر هستند، بیشتر طول می‌کشند، ممکن است کمتر خارش داشته باشند، گاهی درد یا سوزش داشته باشند و کمتر به آنتی‌هیستامین‌ها پاسخ دهند. به عنوان مثال، تورم های بزرگ روی مفاصل می تواند باعث ایجاد دردی شود که شبیه آرتروز است، حتی اگر مفصل درگیر نباشد. آنژیوادم اغلب صورت و لب ها را درگیر می کند. اگرچه کهیر و تورم صورت می تواند ناراحت کننده و از نظر زیبایی خجالت آور باشد، اما معمولا خطرناک نیستند.
راه های درمان کهیر
معمولاً برای تشخیص کهیر نیازی به بررسی نیست، اما ممکن است (پس از شرح حال کامل و معاینه فیزیکی) برای شناسایی شرایط مرتبط یا عوامل محرک یا حذف تشخیص های افتراقی اندیکاسیون شود.
برای مدیریت کهیر، باید علت زمینه ای شناسایی و در صورت امکان مدیریت شود.
کهیر حاد بدون درمان احتمالاً خود محدودکننده است.
به افرادی که دارای علائمی هستند که نیاز به درمان دارند باید یک آنتی هیستامین غیر آرام بخش برای مصرف روزانه تا ۶ هفته ارائه شود. برای علائم شدید، یک دوره کوتاه (تا ۷ روز) کورتیکواستروئید خوراکی نیز باید ارائه شود.
در صورت بهبود علائم، باید به تجویز روزانه آنتی هیستامین به مدت ۳ تا ۶ ماه (اگر احتمال می رود که علائم پایدار یا عود کننده باشند) یا در صورت لزوم یا به طور پیشگیرانه (برای افرادی که علائم نادر هستند) تجویز شود.
اگر پاسخ به درمان ناکافی است، گزینه های زیر باید در نظر گرفته شوند (با استفاده از قضاوت بالینی):
به تدریج دوز آنتی هیستامین خط اول را تا چهار برابر دوز مجاز افزایش دهید (مصرف خارج از برچسب).
یک آنتی هیستامین غیر آرام بخش جایگزین.
افزودن یک ماده ضد خارش موضعی (مانند لوسیون کالامین) برای تسکین خارش.
اگر خارش خواب را مختل می کند، در شب یک آنتی هیستامین آرام بخش (مانند کلرفنامین) اضافه کنید.
ارجاع به متخصص پوست یا ایمونولوژیست.
ارجاع به متخصص پوست یا ایمونولوژیست نیز باید ترتیب داده شود اگر:
کهیر واسکولیتیک (التهاب رگ های خونی به دلیل واکنش خود ایمنی) مشکوک است (به عنوان مثال اگر کهیر دردناک و مداوم باشد).
فرد مبتلا به آلرژی غذایی یا لاتکس یا نوعی از CINDU است که ممکن است در مراقبت های اولیه مدیریت آن دشوار باشد (مثلاً کهیر خورشیدی یا سرد).
ارجاع به روانشناس بالینی باید برای افرادی ترتیب داده شود که علائم آنها بر کیفیت زندگی آنها تأثیر منفی می گذارد، به عنوان مثال باعث ایجاد مشکلات اجتماعی یا روانی قابل توجهی می شود.
در حالی که اکثر کهیرها در عرض چند هفته بدون درمان خاصی برطرف می شوند، درمان های زیر کمک کننده است:
۱- از عوامل تشدید کننده مانند گرمای بیش از حد، غذاهای تند یا الکل خودداری کنید.
۲- آسپرین و سایر داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) باید اجتناب شود زیرا اغلب علائم را بدتر می کنند.
۳- داروهایی مانند آنتی هیستامین های غیر خواب آور اغلب برای کاهش شدت خارش استفاده می شود. تورم شدید گلو مستلزم استفاده زودهنگام آدرنالین و توجه پزشک یا درمان در بیمارستان است.
۴- کهیر مزمن شدید گاهی به آزمایش داروهایی نیاز دارد که التهاب را کاهش می‌دهند، که اغلب تعدیل‌کننده‌های ایمنی یا داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی نامیده می‌شوند. به دلیل خطر قابل توجه عوارض جانبی، باید از دوره های مکرر قرص کورتیزون/استروئید اجتناب شود.
۵- به نظر می رسد رژیم های غذایی خاص نقش محدودی در مدیریت کهیر دارند. متأسفانه، پیش‌بینی اینکه چه کسی به رژیم غذایی بر اساس تاریخچه یا آزمایش آلرژی پاسخ می‌دهد یا نمی‌دهد، دشوار است. یک رژیم حذف موقت تحت نظارت دقیق پزشکی و به دنبال آن چالش ها ممکن است در تعداد کمی از موارد مفید باشد.
برای درمان کهیر چه بخوریم؟
تنظیم رژیم غذایی ممکن است علائم را تسکین دهد. در حال حاضر، شواهد ملموس زیادی در مورد اثرات رژیم های غذایی خاص بر علائم کهیر وجود ندارد. با این حال، برخی آزمایشات محدود نشان می دهد که تغییرات رژیم غذایی ممکن است به کاهش علائم، حداقل در سطح فردی، کمک کند.
در اینجا چند رژیم غذایی وجود دارد که ممکن است به شما در مدیریت علائم کهیر کمک کند. سطوح بالای هیستامین ممکن است نقش مهمی در کهیر زدن داشته باشد زیرا بسیاری از افراد مبتلا به این بیماری به داروهای آنتی هیستامین پاسخ خوبی می دهند.
برای افردی که به داروهای آنتی هیستامین پاسخ خوبی نمی دهند، امتحان یک رژیم کم هیستامین ممکن است ارزشمند باشد.
غذاهای کم هیستامین
غذاهای زیر دارای هیستامین کم هستند و ممکن است به شما در مدیریت علائم CIU کمک کنند:
- سبزیجات فراوان
- گوشت تازه
- انواع خاصی از ماهی های تازه، از جمله سالمون، ماهی کاد و قزل آلا
- محصولات لبنی غیر از پنیر و ماست
- نان
- پاستا
- برنج
غذاهای غنی از هیستامین که باید اجتناب کنید
باید از مصرف غذاهای زیر که دارای هیستامین بالایی هستند اجتناب کنید یا آنها را محدود کنید:
- اسفناج، گوجه فرنگی و بادمجان
- میوه هایی مانند توت فرنگی و گیلاس
- گوشت های کنسرو شده
- ماهی های کنسرو شده، منجمد و دودی از جمله ماهی تن، آنچوی و ساردین
- پنیر
- ماست
- غذاهای تخمیر شده
- فست فود
- چاشنی هایی مانند پودر فلفل قرمز، دارچین، میخک و سرکه
- نوشیدنی های الکلی